برنامه‌ریزی راهبردی توسعۀ گردشگری، رهیافتی کارآمد جهت تحقق گردشگری پایدار (مطالعۀ موردی: شهر یزد)

برای توسعۀ گردشگری تنها وجود جاذبه‌های گردشگری، منابع و فعالیت‌های اولیۀ دیگر کافی نیست؛ بلکه برنامه‌ریزی و مدیریت این بخش اهمیت به‌سزایی دارد. برنامه‌ریزی این بخش در نوع خود از پیچیده‌ترین انواع برنامه‌ریزی‌ها به‌شمار می‌رود. به این دلیل که دارای ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی بوده و با محیط و عوامل سیاسی ارتباط تنگاتنگی دارد. لذا توسعۀ پایدار گردشگری نیازمند شناخت و توجه به تمامی ابعاد این فعالیت گسترده است. باید توجه داشت که رونق فعالیت گردشگری، بدون برنامه‌ریزی اندیشمندانه و بلندمدت، نه تنها به رشد و توسعۀ همه‌جانبه و پایدار مناطق و کشورها منجر نمی‌شود، بلکه موجب فرسایش تدریجی منابع، فعالیت‌ها و ابعاد زندگی انسانی می‌گردد و گردشگری را به تهدیدی برای توسعۀ پایدار منطقه تبدیل می‌نماید. در میان شهرهای تاریخی و مهم ایران، شهر یزد نیز به دلیل موقعیت نسبی و همچنین برخورداری از جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی فراوان و مطرح شدن به‌عنوان دومین شهر خشتی جهان از سوی سازمان بین‌المللی یونسکو، فرصت بی‌نظیری برای توسعۀ گردشگری به حساب می‌آید که تاکنون چندان مورد استفاده قرار نگرفته است و در صورت مدیریت اصولی می‌تواند پذیرای گردشگران مختلف باشد. از این رو، پژوهش حاضر در نظر دارد، فرصت بهره‌مندی از مزایای متعدد گردشگری در ابعاد مختلف را از طریق برنامه‌ریزی استراتژیک و با بهره‌گیری از اصول توسعۀ پایدارگردشگری و از طریق روش مطالعه موردی تبیین نماید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان با سنجش جاذبه‌های گردشگری و امکانات موجود، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها و سپس برنامه‌ریزی برای توسعۀ آن‌ها و با اتکاء به برنامه‌ریزی راهبردی، بستری مناسب جهت توسعۀ امر گردشگری در سطح شهر فراهم آورد و با توسعه و بهره‌گیری مستمر از جایگاه فرهنگی- تاریخی شهر یزد، وجهۀ این شهر را به‌عنوان یک مقصد گردشگری در سطح ملی و فراملی تقویت نمود.